Umorzenie śledztwa przez prokuraturę i założenie sprawy cywilnej

Odmowa wszczęcia dochodzenia przez organy ścigania nie przemawia na Pana korzyść. Uznano, że brak jest danych uzasadniających popełnienie przestępstwa, nie znam treści rozmów ani akt sprawy w prokuraturze. Trudno odnieść mi się do uzasadnienia takiej odmowy.

Sprawa cywilna związana z pogróżkami

Aby wytoczyć powództwo cywilne, musi znać Pan dane osoby pozwanej. Te dane należy wskazać w pozwie.

Obawiam się, że prokurator tych danych Panu nie udostępni, chyba że znajdują się w aktach sprawy i uzyska Pan je, przeglądając akta.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowiłby tu przepis art. 23 w zw. z art. 24 w zw. z art. 448 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 23 „dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”. Art. 24 określa z kolei środki ochrony dóbr osobistych, wskazując że „ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie, a na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny”. W zakresie żądania zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych cytowany art. 24 odsyła więc do przepisów o czynach niedozwolonych, w szczególności do art. 448, w myśl którego w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, m.in. odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Dowody do założenia sprawy cywilnej

Dla oceny zasadności żądania niezbędne było zatem zgromadzenie dowodów – tu miałby Pan nagrania, oraz ustalenie, czy zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że osoba, którą Pan pozwie, istotnie dopuściła się względem Pana naruszenia dóbr osobistych. Dowód, że dobro osobiste, w tym przypadku cześć i dobre imię zostało naruszone, ciąży na osobie poszukującej ochrony prawnej. Zatem to Pan będzie miał obowiązek wykazać, że pozwany swoim zachowaniem naruszył Pana dobra osobiste. Natomiast na tym, kto podjął działanie zagrażające dobru osobistemu innej osoby lub naruszające to dobro, spoczywa ciężar dowodu, że nie było ono bezprawne (tak wyrok SN z dnia 17.06.2004 r., sygn. akt CK 609/03, LEX nr 109404).

Niewątpliwie groźby stanowią delikt. Czyn zabroniony. Tu – tak jak napisałam – prokurator nie znalazł uzasadnienia do stwierdzenia, że dokonano czynu zabronionego. Będzie Pan musiał więc w procesie cywilnym dowodzić, iż takie zachowanie wyczerpuje normy przepisów karnych. Nie będzie to łatwe.

Aczkolwiek przepisy zezwalają na dochodzenie roszczeń na drodze cywilnej. Mógł Pan także odwołać się od postanowienia o umorzeniu dochodzenia.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼