Wymeldowanie osób które nie mieszkają w mieszkaniu

Meldunek jako potwierdzenie faktycznego miejsca pobytu

Meldunek czy brak meldunku nie rodzi prawa do lokalu, ani go nie pozbawia. Meldunek to czynność techniczna. Materialnoprawną podstawą wymeldowania w trybie administracyjnym, w opisanym przypadku jest art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz. U. 2015, poz. 388). Stosownie do brzmienia tegoż przepisu przesłanką decydującą o pozytywnym rozpatrzeniu przez organ wniosku o wymeldowanie osoby z pobytu stałego jest fakt opuszczenia przez tę osobę miejsca pobytu stałego bez dopełnienia obowiązku wymeldowania się, niezależnie od tego, czy utraciła uprawnienia do przebywania w tym lokalu.

Miejscem stałego pobytu danej osoby jest to miejsce, w którym osoba ta stale realizuje swoje podstawowe funkcje życiowe, tj. w szczególności mieszka, nocuje, spożywa posiłki, wypoczywa, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania (odzież, żywność, meble), przyjmuje wizyty członków rodziny lub znajomych, utrzymuje chociażby okazjonalne kontakty z sąsiadami, przyjmuje i nadaje korespondencję (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 600/05).

Przesłanka opuszczenia miejsca pobytu stałego, w rozumieniu przepisu art. 35 ustawy o ewidencji ludności, jest spełniona wówczas, gdy opuszczenie to ma charakter trwały i jest dobrowolne. Dla określenia zamiaru opuszczenia lokalu istotne znaczenie będzie mieć to, czy okoliczności istniejące w sprawie potwierdzają wolę osoby zainteresowanej, czy też pozostają z nią w sprzeczności. Do okoliczności takich należeć będą między innymi sposób opuszczenia lokalu, koncentracja interesów życiowych w danym miejscu (przebywanie w nim w sensie fizycznym, praca) a także obiektywna możliwość realizacji woli przebywania w nim (por. wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2001 r., sygn. akt V SA 3169/00; wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt II OSK 302/05; wyrok WSA z dnia 18 grudnia 2001 r. sygn. akt II SA/Ka 613/00).

Za równoznaczną z opuszczeniem lokalu w rozumieniu art. 35 ustawy o ewidencji ludności należy uznać nie tylko dobrowolną zmianę miejsca pobytu, ale także sytuację, w której osoba dotychczas zameldowana została przez najemcę (dysponenta lokalu) usunięta z lokalu i do niego niedopuszczona, a nie skorzystała we właściwym czasie z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu.

Zobacz też: Wymeldowanie z pobytu stałego przy sprzedaży mieszkania

Obowiązek wymeldowania z lokalu po jego opuszczeniu

Szczegółowym kwestiom związanym z wymeldowaniem poświęcone zostały w ustawie przepisy, zgodnie z którymi osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego, jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca. Organ gminy wydaje z urzędu lub na wniosek właściciela lub podmiotu, decyzję w sprawie wymeldowania obywatela polskiego, który opuścił miejsce pobytu stałego albo opuścił miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się.

Podkreślenia wymaga, iż opuszczeniem jest nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu, z jednoczesnym zerwaniem związków z lokalem dotychczasowym i założeniem w nowym miejscu ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów – por. np. uzasadnienie wyroku NSA w Warszawie z 18 grudnia 2002 r., sygn. akt V SA 935/02 wraz z przytoczonym tam wcześniejszym orzecznictwem, a w tym wyrokiem NSA z 16 września 1986 r., sygn. akt III SA 437/86; wyrokiem NSA z 3 lipca 1985 r., sygn. akt SA/Gd 573/85; wyrokiem NSA z dnia 18 marca 1987 r., sygn. akt SA/Gd 1073/86; wyrokiem NSA z 16 kwietnia 1987 r., sygn. akt SA/Wr 110/87.

O tym, czy opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu stałego ma charakter trwały, świadczy nie tylko fizyczne i długotrwałe nieprzebywanie osoby pod wskazanym adresem, ale zamiar zainteresowanej osoby założenia w nowym miejscu ośrodka swoich spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych, który jest połączony z jednoczesnym zerwaniem wszelkich związków z dotychczasowym lokalem i brakiem woli powrotu do miejsca swojego dotychczasowego zameldowania.

Zobacz też: https://www.odpowiedziprawne.pl/-wymeldowanie-dziecka-z-mieszkania

Korekta opłat zgodnie z oświadczeniem o liczbie osób zamieszkujących lokal

Skoro lokatorka twierdzi, że mieszka tam więcej osób, niż tylko ona, proszę dokonać korekty opłat za 5 osób – opłat, które wyliczane są na osobę. Może to zmobilizuje lokatorkę do wyprostowania tej kwestii. Można żądać uregulowania opłat wstecz – maksymalnie za 3 lata.

W każdym innym wypadku należy przed organem udowodnić, że te osoby tam nie mieszkają. Postępowanie dowodowe organu – jak wizyta Straży Miejskiej czy zeznania uczestników – mogą tego nie dowieść.

Warto przeprowadzić samemu dochodzenie i zebrać dowody na to, że te osoby tam nie mieszkają – adresy do korespondencji z banku, z urzędów, umowy najmu albo posiadanie własnej nieruchomości. Wymaga to jednak nieoficjalnych źródeł zbierania dowodów.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼