Odszkodowanie za celowe uszkodzenie samochodu

Celowe uszkodzenie samochodu – prawa osoby pokrzywdzonej

W pierwszej kolejności wyraźnie podkreślić należy, iż panu Rafałowi przysługuje jako pokrzywdzonemu prawo wyboru pomiędzy drogą karną a drogą cywilna. Oczywiste jest, że droga karna niesienie za sobą konsekwencje znaczenie dalej idące aniżeli droga cywilna, aczkolwiek w mojej ocenie z uwagi na fakt, iż nie ma on możliwości zweryfikować, który z dwóch pozostałych użytkowników pilotów był w chwili zdarzenia w domu, gdyż jeden i drugi temu zaprzecza, osobiście radziłbym wybór drogi karnej, bowiem nie wiąże się ona z żadnymi kosztami.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w opisanym przypadku w mojej ocenie mamy do czynienia z czynem zabronionym z art. 288 § 1 Kodeksu karnego, zgodnie z którym „kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, w wypadku mniejszej wagi podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.

Uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa

W mojej ocenie najistotniejsze jest w chwili obecnej złożenie zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa (czyli celowym uszkodzeniu samochodu) może być złożone ustnie do protokołu lub pisemnie na Komendzie/Komisariacie Policji lub w prokuraturze. Moim zdaniem zasadne jest złożenie takiego zawiadomienia w formie pisemnej bowiem zawsze można opisać całą sytuację z najmniejszymi szczegółami, co podczas składania zawiadomienia ustnie do protokołu bywa bardzo często pominięte. Wówczas w sytuacji wniesienia aktu oskarżenia należałoby złożyć wniosek o naprawienie szkody z art. 46 § 1 Kodeksu karnego.

Odszkodowanie na drodze cywilnej

Oczywiście nasz klient może także wybrać drogę cywilną, ale trzeba zważyć, iż w toku postępowania karnego policja będzie miała znaczenie większy wachlarz instrumentów, środków do tego by po pierwsze przesłuchać sąsiadów, ustalić ich miejsce pobytu w czasie zdarzenia, a, co najistotniejsze, przy każdym przesłuchaniu będzie pouczała o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, wskazując na grożącą w tym przypadku karę do 8 lat pozbawiania wolności, co z kolei działa, jak pokazuje moja praktyka, na wyobraźnię. O ile droga cywilna byłaby na pewno mniej konfliktowa, o tyle pan Rafał musi pamiętać, że postępowanie cywilne jest postępowaniem co do zasady odpłatnym, tj. 5% opłaty sądowej od dochodzonej kwoty oraz ewentualnymi kosztami zastępstwa procesowego, gdyby pozwany był reprezentowany w postępowaniu sądowym przez profesjonalnego pełnomocnika. 

Osobiście jestem zwolennikiem zawiadomienia w formie pisemnej złożonego bezpośrednio do prokuratury. W chwili obecnej jest bowiem tak, że prokurator musi zaaprobować postanowienie o umorzeniu dochodzenia lub odmowie wszczęcia dochodzenia. Kierując sprawę bezpośrednio na policję, prokurator może zapoznać się ze sprawą dopiero na końcowym jej etapie, a to z kolei powoduje, iż nadzór nad sprawą jest czysto teoretyczny. Zasadne złożenie takiego zawiadomienia jak najszybciej.

W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego pokrzywdzony (na etapie postępowania sądowego) może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego obok oskarżyciela publicznego lub zamiast niego.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93
2. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego - Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296
3. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.