Pozew za negatywny komentarz na Allegro

Odpowiedzialność karna za negatywny komentarz

Jedyną możliwością w tym zakresie jest – tak jak Pan zauważył – dochodzenie naprawienia szkody na podstawie albo odpowiedzialności cywilnej (naruszenie dóbr osobistych), albo na drodze karnej.

Zgodnie z treścią art. 212 § 1 Kodeksu karnego (w skrócie K.k.) „Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności”.

Zgodnie natomiast z treścią art. 216 § 1 K.k. „Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności”.

Jak Pan widzi, powyższe czyny niedozwolone są do siebie istotowo podobne, z uwagi na to omówię poniżej przestępstwo zniewagi.

Przestępstwo zniewagi

Ustawodawca nie sprecyzował, na czym ma polegać znieważanie, a więc należy przyjąć szerokie rozumienie tego pojęcia. Przez znieważanie należy zatem rozumieć wszelkie zachowania sprawcy, które w sposób demonstracyjny wyrażają pogardę dla innej osoby, w szczególności mają poniżyć jego godność osobistą i sprawić, by poczuł się dotknięty lub obrażony (postanowienie SN z 7.05.2008 r., sygn. akt III KK 234/07).

Ocena zachowania sprawcy pod kątem charakteru znieważającego musi jednak opierać się na kryteriach obiektywnych, tj. powinno być powszechnie uznane za obraźliwe i naruszające godność osobistą człowieka w świetle przyjętych norm społeczno-obyczajowych (postanowienie SN z 7.05.2008 r., sygn. akt III KK 234/07).

Przestępstwo zniewagi zarówno w typie podstawowym (zagrożonym karą grzywny lub ograniczenia wolności), jak i kwalifikowanym (zagrożonym karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku) jest występkiem ściganym z oskarżenia prywatnego, co zależy wyłącznie od woli pokrzywdzonego (art. 216 § 5 K.k.).

Naruszenie dóbr osobistych

Z całkiem innej strony należy także wskazać, iż poprzez powyższe stwierdzenia można naruszyć dobra osobiste, o czym Pan wspomniał na początku. Zgodnie z treścią art. 23 Kodeksu cywilnego (w skrócie K.c.) „Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”.

Zgodnie natomiast z treścią art. 24 § 1 K.c. „Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności, ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny”.

Z uwagi na powyższe – tak jak Pan to robi dotychczas – proponuję kierować do drugiej strony ostateczne wezwanie do zaprzestania powyższych naruszeń i usunięcia komentarza, pod rygorem skierowania sprawy do sądu, powołując się także na przepisy karne. Jeżeli to nie odniesie skutku, pozostaje droga sądowa i skierowanie prywatnego aktu oskarżenia przeciwko osobie/osobom dopuszczającym się powyższych czynów.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.